Początki zboru Kościoła Zielonoświątkowego w Jastrzębiu Zdroju – opracowanie:  Artur Przytuła, były student Warszawskiego Seminarium Teologicznego.

Tło historyczne – Jastrzębie Zdrój

Jastrzębie Zdrój jest położone na południowej części Wyżyny Śląskiej, na tzw. Płaskowyżu Rybnickim, oddzielający Kotlinę Raciborska od Kotliny Oświęcimskiej. We wczesnym Średniowieczu tereny te zamieszkiwane były przez plemiona słowiańskie. Na dzisiejszych terenach panowało plemię Gołęszyców, którzy mieli swoje grody rozmieszczone w Lubomii, Cieszynie, Raciborzu. Najstarsze wzmianki dotyczące osadnictwa na tym terenie sięgają XIII wieku. W okresie po najeździe tatarskim w 1241 roku powstają na tym terenie miasta – Wodzisław, Rybnik, Żory, Pszczyna, Cieszyn, Bielsko. W zapiskach z 1376, 1391,1447 roku nazwa Hermannsdorf utożsamiana jest z Jastrzębiem, od drugiej połowy XV wieku zanika ta nazwa Harmannsdorf i od roku 1467 pojawia się w jej miejsce nazwa Jastrzębie. W 1519 roku pojawia się zapisek z którego wynika, że nastąpiła transakcja w której Jastrzębie podzielono na Górne i Dolne. W latach 1858-1860 na terenie Jastrzębia Dolnego odkryto złoża solanki jodowo-bromowej, gdzie hrabia Konigsdorff kupił Jastrzębie Dolne i utworzył urządzenia kąpielowe i tak zapoczątkowała się nazwa zdrój. W 1862 miasto nazwano Konigsdorf-Jastrzębie. W 1895 roku zdrój kupuje lekarz Mikołaj Witczak. Ze względu na powstający zdrój Jastrzębie zyskuje pocztę. W raz ze wzrostem przyjezdnych  1 czerwca 1911 roku rusza kolej, która prowadzi przez Żory i Pawłowice, a 2 grudnia 1913 roku zostaje uruchomione połączenie z Wodzisławiem. W latach 1919-1921 to okres walk powstańczych na Śląsku. Społeczeństwo  Jastrzębia i okolic brali udział we wszystkich powstaniach. Po III powstaniu śląskim Rada Ambasadorów wydała orzeczenie w której oświadczono przyłączenie tych ziem do Polski – 3 lipca 1922 r. w Rybniku. Lata 1939-1945 to okres II Wojny Światowej. Po wojnie 1951 r. przedsięwzięto  intensywne poszukiwania złóż mineralnych. W 1962 roku oddano do użytku pierwszą z kopalń – „Jastrzębie”. Później 4 następne: „Moszczenica”- 1965, „Zofiówka” – 1969, „Borynia” – 1971 i „Pniówek” – 1974.  Jako miasto należy do najmłodszych miast w Polsce, prawa miejskie uzyskało 30 czerwca 1963 roku. Ze względu na szybkie dostanie pracy i mieszkania do Jastrzębia przybywali ludzie z różnych stron kraju. Ta sytuacja sprawiała, że w 1990 r. miasto osiągnęło 130 tys. Mieszkańców.

Początki Ruchu Zielonoświątkowego w Jastrzębiu Zdroju

W związku z dynamicznym rozwojem miasta Jastrzębie Zdrój, nastąpił szybki napływ ludności z całego kraju w poszukiwaniu pracy i mieszkań. W tym samym celu przybywały także rodziny z kościołów protestanckich. Potrzeba wspólnej społeczności z Bogiem i kościołem zaczęła łączyć  różne denominacje.

W roku 1974 rodziny te wspólnie jeździły na nabożeństwa do zboru w Cieszynie.  Jednakże w ich sercach nie przestawało płonąć pragnienie poparte żarliwą modlitwą aby w Jastrzębiu powstał Zbór. W latach 1975 – 1984 społeczności dzieci Bożych odbywały się w Niewiadomiu, jednej z dzielnic Rybnika. Przez ten okres wierzących w Jastrzębiu zaczęło przybywać, a powstanie lokalnego zboru stawało się nie tylko pragnieniem ale i coraz większą potrzebą.

W grudniu 1984 roku, bracia z jastrzębskiej społeczności skontaktowali się z pastorem zboru ustrońskiego, Michałem Hydzikiem w sprawie współpracy i opieki duszpasterskiej nad powiększającą się grupą wierzących w Jastrzębiu Zdroju. Już 14 kwietnia 1985 roku grupa wiernych z naszego miasta zawierała przymierze z Bogiem przez chrzest wodny w Ustroniu.
W lipcu 1985 roku staliśmy się częścią społeczności Kościoła Zielonoświątkowego w Ustroniu. Była to Boża odpowiedź na wcześniejsze modlitwy.

Aby wierzący mogli wzrastać duchowo potrzebowali studium Bożego Słowa oprócz nabożeństw niedzielnych, z tego też powodu powołano opiekuna jastrzębskiej grupy, brata Janusza Kantora. Bóg błogosławił jastrzębską społeczność i powiększał grono swoich dzieci. We wrześniu zaczęły już funkcjonować grupy domowe, na których przybywało uczestników dzięki działaniu Bożej łaski.

Od roku 1986 rozpoczęła się współpraca braci z Ustronia i Jastrzębia w Wojewódzkim Ośrodku Leczenia Odwykowego w Gorzycach. Bóg rozpoczął nowy rozdział w życiu duchowym naszego miasta powołując służbę wśród osób uzależnionych. Gorące serca, wiara i chęć pracy dla Królestwa Niebieskiego zaowocowały rozpoczęciem nabożeństw w Jastrzębiu, w których początkowo uczestniczyły 24 osoby a Słowem Bożym usługiwał brat Leszek Mocha

Dzieje pierwszej kaplicy zboru w Jastrzębiu

Członkowie Kościoła Zielonoświątkowego mieszkający w Jastrzębiu Zdroju, od roku 1974 aż do 1986 spotykali się w domach na wspólnych modlitwach i nauce drogi Pańskiej. Nabożeństwa jednak odbywały się w ustrońskim zborze, gdzie cała grupa udawała się w środy i niedziele by w społeczności dzieci Bożych karmić się Jego Słowem.

Nieustanne modlitwy o własny zbór powoli przynosiły owoc. W 1986 roku pastor Michał Hydzik zaproponował rozpoczęcie poszukiwań budynku, w którym mogłyby odbywać się nabożeństwa. Bóg pobłogosławił braciom w tym przedsięwzięciu, dzięki czemu już końcem sierpnia tego samego roku w budynku przy ul. Astrów odbyło się pierwsze spotkanie Młodzieżowe, które prowadził brat Leszek Mocha.

Żar modlitwy i pragnienie wzrastania w wierze oraz gorąca chęć niesienia Ewangelii Jezusa Chrystusa mieszkańcom swojego miasta została ubłogosławiona pierwszym nabożeństwem w nowej kaplicy przy ul. Astrów dnia 21 września 1986 roku. Nabożeństwo to było prowadzone przez pastora Michała Hydzika oraz brata Leszka Mochę. Kaplica otrzymała nazwę „Syjon” i to w niej właśnie od listopada regularnie odbywały się środowe spotkania Studium Bożego Słowa, czwartkowe modlitwy i piątkowe spotkania Młodzieżowe. Na niedzielne nabożeństwa jastrzębska grupa nadal dojeżdżała do Ustronia. Bracia i siostry gorąco modlili się do Boga o powołanie pastora w Jastrzębiu.

Brat Leszek Mocha z wielkim oddaniem Bożej służbie prowadził swych braci i siostry z Jastrzębia w poznawaniu woli Pańskiej i głoszeniu Ewangelii czego owocem była pierwsza Ewangelizacja zorganizowana w Klubie „Kaktus” 10 stycznia 1988 roku dla osób uzależnionych od alkoholu. Bracia rozpoczęli starania w Urzędzie Miejskim o przydział działki  na terenie Jastrzębia pod budowę zboru dla Kościoła Zielonoświątkowego.

Z Bożej woli i z Jego błogosławieństwem 06 marca 1988 roku odbyło się w Jastrzębiu Spotkanie Członkowskie, w którym uczestniczyło 30 osób. Kulminacją tego spotkania było powołanie na stanowisko Pastora zboru brata Leszka Mochę. Od tego dnia członkowie Kościoła Zielonoświątkowego z Jastrzębia zostali ubłogosławieni nabożeństwami niedzielnymi we własnym mieście.
W kaplicy, przy ulicy Astrów, nabożeństwa i spotkania modlitewne odbywały się do jesieni 1989 roku. W grudniu tego samego roku został zakupiony nowy budynek na Moszczenicy przy ulicy Kościelnej 1.

Serwis internetowy www.kzjastrzebie.org wykorzystuje pliki cookies, które umożliwiają i ułatwiają Ci korzystanie z jego zasobów. Korzystając z serwisu wyrażasz jednocześnie zgodę na wykorzystanie plików cookies.